Vachmi
BheemRupi Maharudra or Maruti Stotra is a 17th-century stotra, hymn of praise, composed in Marathi language by saint-poet
of Maharashtra, Samarth Ramdas.
Bheem in Sanskrit is a symbol of vastness, and this “Bheem Rupi Stotra” is the first and primary section of Maruti Stotra.
Bheem in Sanskrit is a symbol of vastness, and this “Bheem Rupi Stotra” is the first and primary section of Maruti Stotra.
भीमरूपी महारुद्रा - मारुती स्तोत्र
भीमरूपी महारुद्रा, वज्रहनुमान मारुती ।
वनारी अंजनीसूता रामदूता प्रभंजना ॥१॥
महाबळी प्राणदाता, सकळां उठवी बळें ।
सौख्यकारी दुःखहारी, दुत वैष्णव गायका ॥२॥
दीननाथा हरीरूपा, सुंदरा जगदांतरा ।
पातालदेवताहंता, भव्यसिंदूरलेपना ॥३॥
लोकनाथा जगन्नाथा, प्राणनाथा पुरातना ।
पुण्यवंता पुण्यशीळा, पावना परितोषका ॥४॥
ध्वजांगे उचली बाहो, आवेशें लोटला पुढें ।
काळाग्नी काळरुद्राग्नी, देखतां कांपती भयें ॥५॥
ब्रह्मांडे माईली नेणों, आंवळे दंतपंगती ।
नेत्राग्नी चालिल्या ज्वाळा, भ्रुकुटी ताठिल्या बळें ॥६॥
पुच्छ ते मुरडीले माथा, किरीटी कुंडले बरीं ।
सुवर्ण कटी कांसोटी, घंटा किंकिणी नागरा ॥७॥
ठकारे पर्वता ऐसा, नेटका सडपातळू ।
चपळांग पाहतां मोठे, महाविद्युल्लतेपरी ॥८॥
कोटिच्या कोटि उड्डाणें, झेपावे उत्तरेकडे ।
मंद्राद्रीसारिखा द्रोणू, क्रोधें उत्पाटिला बळें ॥९॥
आणिला मागुतीं नेला, आला गेला मनोगती ।
मनासी टाकिलें मागें, गतीसी तुळणा नसे ॥१०॥
अणुपासोनी ब्रह्मांडाएवढा होत जातसे ।
तयासी तुळणा कोठे, मेरु मंदार धाकुटे ॥११॥
ब्रह्मांडाभोवते वेढे, वज्रपुच्छें करू शकें ।
तयासी तुळणा कैंची, ब्रह्मांडी पाहता नसे ॥१२॥
आरक्त देखिलें डोळा, ग्रासिले सूर्यमंडळा ।
वाढतां वाढतां वाढें, भेदिले शून्यमंडळा ॥१३॥
धनधान्य पशूवृद्धि, पुत्रपौत्र समग्रही ।
पावती रूपविद्यादी, स्तोत्रपाठें करूनियां ॥१४॥
भूतप्रेतसमंधादी, रोगव्याधी समस्तही ।
नासती तूटती चिंता, आनंदे भीमदर्शनें ॥१५॥
हे धरा पंधरा श्लोकी, लाभली शोभली बरी ।
दृढदेहो निसंदेहो, संख्या चन्द्रकळा गुणें ॥१६॥
रामदासी अग्रगण्यू, कपिकुळासि मंडणू ।
रामरूपी अंतरात्मा, दर्शनें दोष नासती ॥१७॥
॥इति श्रीरामदासकृतं संकटनिरसनं मारुतिस्तोत्रं संपूर्णम्॥
वनारी अंजनीसूता रामदूता प्रभंजना ॥१॥
महाबळी प्राणदाता, सकळां उठवी बळें ।
सौख्यकारी दुःखहारी, दुत वैष्णव गायका ॥२॥
दीननाथा हरीरूपा, सुंदरा जगदांतरा ।
पातालदेवताहंता, भव्यसिंदूरलेपना ॥३॥
लोकनाथा जगन्नाथा, प्राणनाथा पुरातना ।
पुण्यवंता पुण्यशीळा, पावना परितोषका ॥४॥
ध्वजांगे उचली बाहो, आवेशें लोटला पुढें ।
काळाग्नी काळरुद्राग्नी, देखतां कांपती भयें ॥५॥
ब्रह्मांडे माईली नेणों, आंवळे दंतपंगती ।
नेत्राग्नी चालिल्या ज्वाळा, भ्रुकुटी ताठिल्या बळें ॥६॥
पुच्छ ते मुरडीले माथा, किरीटी कुंडले बरीं ।
सुवर्ण कटी कांसोटी, घंटा किंकिणी नागरा ॥७॥
ठकारे पर्वता ऐसा, नेटका सडपातळू ।
चपळांग पाहतां मोठे, महाविद्युल्लतेपरी ॥८॥
कोटिच्या कोटि उड्डाणें, झेपावे उत्तरेकडे ।
मंद्राद्रीसारिखा द्रोणू, क्रोधें उत्पाटिला बळें ॥९॥
आणिला मागुतीं नेला, आला गेला मनोगती ।
मनासी टाकिलें मागें, गतीसी तुळणा नसे ॥१०॥
अणुपासोनी ब्रह्मांडाएवढा होत जातसे ।
तयासी तुळणा कोठे, मेरु मंदार धाकुटे ॥११॥
ब्रह्मांडाभोवते वेढे, वज्रपुच्छें करू शकें ।
तयासी तुळणा कैंची, ब्रह्मांडी पाहता नसे ॥१२॥
आरक्त देखिलें डोळा, ग्रासिले सूर्यमंडळा ।
वाढतां वाढतां वाढें, भेदिले शून्यमंडळा ॥१३॥
धनधान्य पशूवृद्धि, पुत्रपौत्र समग्रही ।
पावती रूपविद्यादी, स्तोत्रपाठें करूनियां ॥१४॥
भूतप्रेतसमंधादी, रोगव्याधी समस्तही ।
नासती तूटती चिंता, आनंदे भीमदर्शनें ॥१५॥
हे धरा पंधरा श्लोकी, लाभली शोभली बरी ।
दृढदेहो निसंदेहो, संख्या चन्द्रकळा गुणें ॥१६॥
रामदासी अग्रगण्यू, कपिकुळासि मंडणू ।
रामरूपी अंतरात्मा, दर्शनें दोष नासती ॥१७॥
॥इति श्रीरामदासकृतं संकटनिरसनं मारुतिस्तोत्रं संपूर्णम्॥